Partia Lewicowa | „W takim razie jesteśmy radykalni”

Lewica powraca – i świętuje to po raz kolejny na konferencji partyjnej w Chemnitz w ten weekend. „Osiągnęliśmy to, w co prawie nikt już nie wierzył” – powiedziała współprzewodnicząca federalnej grupy parlamentarnej Heidi Reichinnek. Liczni mówcy odwoływali się do sukcesu wyborczego, który ponownie uczynił partię ważnym czynnikiem politycznym. Najważniejsze pytanie brzmi teraz: Co partia zrobi z tym sukcesem i wieloma nowymi członkami?

Na razie zaostrza swój ton. „Chcemy znieść system ekonomiczny, w którym bogaci stają się jeszcze bogatsi”, podczas gdy wielu ludziom brakuje środków do życia – powiedział Reichinnek. To nie ma nic wspólnego z demokracją. „Jeśli żądanie, aby wszyscy ludzie otrzymali to, czego potrzebują do życia, jest radykalne, to jesteśmy radykalni” – powiedział lider klubu parlamentarnego, który, odnosząc się do nowego rządu federalnego złożonego z CDU/CSU i SPD, mówił o „niewypowiedzianej umowie koalicyjnej ignorancji i chłodu społecznego”.

Współliderka partii Ines Schwerdtner uważa, że ​​jej partia dopiero zaczyna swoją drogę do stania się „partią organizującą klasę”. Schwerdtner przypomniał wybory kanclerza w Bundestagu i fakt, że frakcja Partii Lewicy zagłosowała za szybką drugą próbą po tym, jak Merz poniósł porażkę w pierwszej turze głosowania. Związek zwrócił się już wcześniej po raz pierwszy do The Left, ponieważ uzyskał wymaganą większość dwóch trzecich głosów, „ale nie dostaniemy od nich niczego za darmo” – powiedział Schwerdtner. „Będziemy musieli ciężko walczyć o każdą poprawę”. Pokonanie kapitalizmu oznacza „pokonanie systemu ekonomicznego, który zniewala ludzi”.

„Nasza droga do stania się partią organizującą klasę dopiero się rozpoczęła”.

Ines Schwerdtner, przewodnicząca Partii Lewicy

Główny wniosek zatytułowany „Jesteśmy nadzieją” – który został przyjęty zdecydowaną większością głosów i który nawiązuje do używanego przed laty określenia „biegun nadziei” – krytykuje politykę kolejnych rządów, która pogłębia podziały społeczne, a tym samym „otwiera drzwi prawicy politycznej”. „Wszystkie partie przesuwają się na prawo – my nie” – to hasło pojawiało się już w kampanii wyborczej, odnosząc się między innymi do „żądań bardziej rygorystycznej i represyjnej polityki azylowej” zgłaszanych przez CDU wobec Zielonych. Lewica, która obecnie liczy 112 000 członków (około połowy tej liczby w połowie 2024 r.), ma przekształcić się w „potężną socjalistyczną partię członkowską na XXI wiek”. Projekt zakładający osiągnięcie 150 000 członków w ciągu czterech lat został usunięty; Zamiast tego, ogólnym przesłaniem jest teraz to, że partia powinna być przygotowana do praktycznej pracy politycznej. Gdzie indziej Lewicę opisuje się jako „nowoczesną partię socjalistyczną dla klasy robotniczej”. Celem jest wzmocnienie możliwości prowadzenia kampanii politycznych, m.in. w zakresie polityki czynszowej.

Jeszcze przed konferencją partyjną Schwerdtner i Reichinnek złożyli bojowe oświadczenia. Schwerdtner powiedział w wywiadzie, że „nie chcieli już rozmawiać w zakamuflowanych kategoriach, ale raczej o klasie i demokratycznym socjalizmie”. Celem jest między innymi nauczanie „ABC marksizmu” dużej liczby nowych członków, którzy dołączyli, zwłaszcza od jesieni 2024 r. Reichinnek oświadczył, że każdy, kto chce zapobiec eksplozji bogactwa, dalszej erozji państwa opiekuńczego i poważnemu zagrożeniu demokracji, nie powinien wspierać kapitalizmu, „musi go obalić”.

Do 2027 roku Die Linke chce „zakończyć proces programowy”. Przyjęty w Erfurcie w 2011 r. program partii ma być „w niektórych miejscach zakotwiczony w teraźniejszości”. Celem jest znalezienie odpowiedzi na nowe pytania i konflikty, „poza desolidaryzacją, izolacją i autorytaryzmem”. Lewica pozostaje partią pokojową, która „bezwarunkowo popiera prawo międzynarodowe i ochronę tych, którzy cierpią z powodu wojen tego świata”. Fakt, że w partii istnieją różnice zdań w tej sprawie, na przykład w kwestiach takich jak dostawy broni na Ukrainę, zdolności obronne Niemiec i stosunek do sił zbrojnych UE, jest jedynie zasugerowany w głównym wniosku w sformułowaniu, że należy skupić się na stanowiskach, „które nas jednoczą”.